Kartlife.nl - Het Kartforum

Timster

Moderator

Van: Leiden

Geregistreerd: 05-05-2008

Posts: 92

De eerste keer

De eerste keer.., nee het gaat niet over die andere befaamde eerste keer,
maar nog altijd over racen, allebei spannend maar toch anders. De eerste
keer in een kart, de eerste keer volgas, de eerste keer racen, de eerste keer
winnen, de eerste keer een enorme deceptie en vele andere eerste keren.
Met racen maak je heel wat mee maar bijna iedereen weet die eerste keer
nog te herinneren of het gisteren was, oud of jong, ervaren of zeer ervaren,
begin of einde carrière. Het gevoel dat je erbij had, het gevoel dat het bracht,
het is de eerste keer spannender dan het daarna ooit wordt. De een moet
een angst overwinnen, de ander moet juist iets getemperd worden, maar
die eerste keer dat een mens met de machine op pad gaat is bijzonder.
Zelf weet ik het nog heel goed, met name de eerste keer rijden, de kart leek
wel een raket wanneer je het gaspedaal indrukte en vervolgens vloog ik bijna
uit de kuip toen er geremd werd, direct bingo. De snelheid was prachtig,
echt onder de indruk was ik geloof ik echter niet. Verkocht wel.

Sport en emotie liggen dicht bij elkaar en zeker wanneer men onzeker of te zeker
aan racen begint kan dat een emotionele gebeurtenis zijn en gaat er wel eens
iets mis, iets wat niet alleen verband houd met de eerste keer rijden maar
telkens wanneer men opnieuw begint, de eerste race, de eerste overwinning,
het eerste kampioenschap, de eerste keer in een nieuwe klasse. Telkens is het
strijden tegen de omstandigheden, strijden met het materiaal, waar ligt de limiet?,
strijden tegen concurrenten, strijden tegen verwachtingen. Nadat je de eerste race
overleeft hebt wil je winnen, nadat je de eerste keer gewonnen hebt wil je kampioen
worden, nadat je kampioen wordt wil je je bewijzen in een andere klasse, continu
op zoek naar de uitdaging, de verbetering. Elke keer opnieuw een eerste keer,
elke keer een nieuw doel. Realistisch is het niet altijd en sommigen blijven hangen,
komen nooit verder dan waar ze beginnen misschien maar wanneer dat wel gebeurd
ligt er een nieuwe uitdaging, een nieuwe eerste keer, nieuwe verwachtingen, onzekerheden.

Ben je een groot kampioen en stap je over naar de volgende klasse dan verwacht je wat,
verwacht je te veel, of te weinig van jezelf, is het moeilijk in te schatten waar je zult eindigen,
of je überhaupt kunt meekomen, spannend. En naast persoonlijke verwachtingen zijn er
veel externe verwachtingen, kan hij het waarmaken, is hij echt zo goed,
op weg naar het kampioenschap. Misschien rij je wel achteraan. Hoe vaak je ook kampioen
bent geworden of gewonnen hebt, in hoeveel klassen ook, elke eerste keer blijft een eerste keer
en wat daar uit komt is zelden knipklaar vooraf. Uiteraard kom je steeds verder wanneer je veel
vertrouwen hebt in jezelf en het geloof hebt dat je verder kunt komen en het materiaal goed
genoeg is je verder te brengen. Hoe vaker je wint, hoe meer vertrouwen je opbouwt maar
een eerste keer in een nieuwe klasse kan dat vertrouwen aardig indammen wanneer je
het gevoel hebt erg goed bezig te zijn en alles te beheersen en blijkt dat je door het grootste
gedeelte van het veld voorbij wordt gereden. Als je daarmee rekening gehouden hebt zul je
verder bouwen en progressie maken ten einde steeds beter te gaan en meer vertrouwen
te kweken, maar wanneer je verwacht had vooraan mee te kunnen doen krijgt je zelfvertrouwen
een knauw en kan het lastig zijn je focus te bewaren, door te jagen naar het resultaat wat er
waarschijnlijk echt wel in zit. Doelen en realisme liggen soms ver bij elkaar vandaan.

Ik hoorde laatst een commentaar van een zeer ervaren Formule coureur die voor de eerste keer
GT’s ging racen, eerlijk aangaf te verwachtten vooraan mee te kunnen maar verrast dat het
toch wel heel anders is en dat presteren op zich lukt maar winnen in eerste instantie toch
te hoog gegrepen is. Met meer ervaring zul je er aan de hand van je talent en ervaringen
uit het verleden een weg in vinden om te maximaliseren en daarmee wellicht de sprong
naar voren te maken, toch vooraan mee te strijden, de overwinning op te strijken.
De basis is nooit het gevoel dat je er bij hebt maar de vaardigheden die je bezit.
Persoonlijk zou ik het niet erg vinden als het elke keer zo spannend was als de eerste keer.
Omstandigheden in dat geval kun je niet beheersen, verwachtingen zijn er niet,  van tevoren
weet je niet waar je aan begint, maar aan het einde weet je precies waar je staat .

---

Alles is relatief, Timing is alles